Би 1-р хороололдоо аль хэдийн дасчихсаан. Аймаар гоё цамц 10-хан мянган төгрөгөөр худалдаж авч болдог газар \нээрээ шүү\, шарсан төмс, будаа хоёроор нэгэн зэрэг хачирласан амттай хоол зардаг газар \миний шарсан төмсний хачирт дуртайг хэлэх үү\, зөндөө хямдхан зүйлс зардаг захтай ойрхон газар, зуны орой байшингийн голын талбайд хөгшчүүл нарлаж, хүүхдүүд шуугилдсан тийм газар юм чинь. Одоо би зуны шөнө ихэвчлэн таардаг, хүйтэн царайтай, архи сэнгэнүүлсэн, хашгичиж орилсон залуусаас нь л лав айхгүй ээ. Бас л зуны шөнө ихэвчлэн тохиолддог жижигхэн баарны үүдэнд овоорч зогсчихоод хоорондоо зодолдож, цус нөжиндөө хутгалдаад байдаг хүмүүсээс бас айхгүй ээ. Би бүгдэнд нь дасчихсаан. Одоо бол гэрээсээ гарах шаардлага цөөхөн гардаг болсон болохоор автобусаар олон цаг явах хэрэггүй болсон.\Автобус гэснээс надад жаахан азгүй үе таарсан юм аа, яасан гэсэн өнгөрсөн зун 1-р хорооллын замыг засаад нэг талын урсгалыг нь хаачихсан, тэгээд аймшигтай түгжрэл үүснэ, би нэг автобусанд суучихсан чинь хотын төв ортол яг 2 цаг явсан, би огтхон ч дэгсдүүлээгүй, дараа нь дахиад нэг автобусанд суусан цаг гаран явсан, дараа нь таксинд суусан чинь 3 цаг явсан. Хөдөө гадаанаас хотруу орж яваа биш дээ, ямар. Таксинд суугаагаараа болохоор хөл амраад арай л дээр, автобусанд бол нэвт хөлрөөд, хөл чилээд хэцүү, хэцүү. Тэгээд миний зүрхэнд орчихсон байхгүй юу. Түүнээс биш автобус сайхан унаа, сэлүүхэн үе таарвал суудал олж суучихаад цонхоор нь гудамж, талбай, хүмүүс хараад явж байхад бүр сайхан, хэхэ\. Төрсөн гэртээ байхдаа цонхоор харж, тагтан дээр зогсох их дуртай байсан. Гэвч одоо цонхоор харахаар баригдаж буй барилга тулахаас өөр олигтой зүйлгүй болохоор цонхоор харахаа ч байсаан, үүндээ ч бас дассан. Төрсөн газраасаа хорин хэдэн жил холдож үзээгүй амьдарсан хүн чинь эхлээд их хэцүү санагддаг байж билээ, хотын төв маань орчлонгийн хамгийн сайхан газар шиг, нэгдүгээр хороолол орчлонгийн хамгийн мухрын, тохь тухгүй газар шиг санагдана. хэхэ. Ердөө дасаагүй болохоор л тэгж санагдсан хэрэг, одоо бол миний төрж өссөн газартай л адилхан сайн муу талтай, сэтгэлд дотно тийм л нэг газар болсон. Зарим хүмүүс энийг уншаад за газрын мухарт аваачаад хаячихсан биш юун сүртэй юм, юм үзээгүй байна даа л гэж бодох байх. Гэвч хүн хүний нөхцөл байдал он ондоо. Заримынх нь хувьд автобусанд сууна гэдэг байж боломгүй хэцүү явдал санагдаж болно, заримд нь хотын төвийн хоёр өрөө дэндүү тохигүй санагдаж болно, гэвч тэр хүмүүсийн зөв шүү дээ. Би тэсвэр тэвчээрийг минь эцэст нь тултал сорьсон хүнд хэцүү амьдралаас өндийсөн нэгэн байж гэж саная, тэглээ гээд хэцүү амьдралд нухлагдаж уруудсан нэгнийг буруутгаж гоочлох эрхгүй ээ, хүн болгон над шиг хүчтэй биш шүү дээ, тийм ч байх албагүй л гэж санана. Ерөнхийдөө юмыг зөвхөн өөрөөрөө хэмжиж, барагцаалах хэрэггүй юмсан уу даа л гэж бодох боллоо. Бас одоо амьдарч байгаа газартаа дасаж өгөхгүй, хэрэндээ "зовсондоо" ч бас ичихгүй ээ, өөрийгөө маягласан, юм үзээгүй байна ч гэж бодохгүй ээ. хэхэхэ.
Дасчихвал ч... Уйлахаа больчихвол чиг жаргах гээд л байна даа дүү нь
ReplyDelete